हालसालैका लेखहरु : उड्ने रहर छ,(उमा शर्मा ) तब पो दशैं आउँथ्यो,(गोतामे साँहिलो) नाप्नै सकिएन ,(रजनी श्रेष्ठ) धेरै सिकायो यो कोरोनाले,(उमा शर्मा) गिद्धहरु रमाउँदैछन्,(बासु श्रेष्ठ) आव्हान,(रजनी श्रेष्ठ) ग्रीन कार्ड,(सुदीपभद्र खनाल) लश्कर,(गोविन्द गिरी प्रेरणा) अभिनन्दन !!!!,(ऋषिराम अर्याल) गड्यौला उर्फ सत्यराज ,(कृष्ण बजगाईं )

अर्थहीन युद्ध

पल्पसा, (शिकागो, अमेरिका)

हुने भए यो सँसारलाई च्यातेर फाल्थेँ
दनदनी दन्किएको आगोमा हाल्थेँ
चाहिँर्दैन मलाई यस्तो झुटो सँसार
सक्ने भए धकेलेर भीरमा खसाल्थेँ

आगोले पानीलाई जलाई दिन्छु भन्छ
पानीले आगोलाई निभाई दिन्छु भन्छ
यो अर्थहीन युद्धको अन्त्य कहाँ छ ?
मलाई लाग्छ सारा युद्ध झुटो हुनसक्छ

शिखरले आकाशलाई चुम्न देउ भन्छ
आकाशले शिखरलाई माथी आउ भन्छ
न शिखर अग्लिन्छ, न आकाश निहुरिन्छ
मलाई लाग्छ यस्तो माया झुटो हुन सक्छ





 

Comments

anand aryal

लेख्ने क्रममा कमजोरी त अबस्य  हुन्छ तर समग्रमा मलाई राम्रो लग्यो 
नेपाली साहित्यमा एउटा अमुल्य योगदान हो यो कृति ...............

bikram shrestha

वासु जी
मैले समिक्षा राम्रै संग पढे । किताव पनि राम्रो संग पढेको छु ।
नेपाली साहित्यमा पछिल्लो समयमा आएको उत्कृष्ट किताहरु मध्यको यो पनि एक हो । त्यो पनि महिला लेखकको,यसलाई हामीले गर्ब मान्नु पर्छ । र राम्रो कुरालाई राम्रो पनि भन्न सक्नु पर्छ । नराम्रो र अप्ठ्यारो मात्रै लेखेर राम्रो समिक्षक भइन्छ भन्ने लाग्दैन मलाई । 
तपाइले महिलालाई नै अपाच्यहुने खालको उपन्यास भन्नु भएको छ । 
महिलाकै हक अधिकार र स्वतन्त्रताको कुरा गर्दा यदि कुनै महिलालाई अपाच्य भएको छ भने त्यो महिला पुरानै परम्पराको सिकार भएकी छे या लेखिकाको दुस्मन । होइन भने महिलाकै हितको कुरा महिलालाई अपाच्य हुन्छ भन्ने लाग्दैन मलाई ।
अनि लेखक असफल नै भएको भन्नु भएको छ । त्यो एकदमै गलत लाग्यो । लेखकलाई कुन आधारमा सफल र असफल भन्ने ? कला, शैली , विचार, सिद्धान्त वा पुस्तक विक्री ? आधार छुट्टाउनुभएको छैन ।
र अर्को कुरा तपाइ आफैले यो किताव राम्रो संग पढ्नु भएनछ जस्तो लाग्यो । होइन भने रोजालाई रोजी भन्नु हुने थिएन र भाषगत ट्रुटि पनि छन । थाह छ यो सामान्य मिस्टेक हो तर तपाइले उपन्यासको त्यस्तै सामान्य मिस्कटेलाई बढी उचालेकाले मैले यो भन्न वाध्य भएको हुँ।
धन्यवाद ।

mani lohani

कुमारी आमा भिन्न विषयमा लेखिएको पछिल्लो समयका उत्कृष्ट उपन्यासहरुमध्ये एक उपन्यास हो । जसमा नारी स्वतन्त्रताको कुरा गरिएको छ । परम्परागत मान्यताको विपक्षमा रहेर गरिएको शालिन विद्रोहको कथा हो कुमारी आमा । उपन्यासकार अनुपम रोशीले कतै पनि पुरुषको विरोध गरेकी छैनन् । मलाई लाग्छ, उपन्यासको शौन्दर्य भनेकै यही हो । 
बासुजीको समीक्षा पढें । बासु जीले धेरै कुरा सिकाउन खोज्नु भएको रहेछ । कसैले लेखेको कुरामाथि टिप्पणी गर्नू निकै सहज छ तर आफैले लेख्नु निकै कठिन । सापटीमा पाएको किताबको सापटी लेखिएको टिप्पणी हुनुपर्छ या प्रायोजित हुनुपर्छ । यदी यो दुबै होइन भने उहाँले दोहो¥याएर किताव पढे अझ राम्रो । 
कुमारी आमा नयाँ लेखिकाको संभावनायुक्त उपन्यास हो । उपन्यासका आफ्ना सीमा र कमजोरीहरु छन् । तर उपन्यास बासु जीले प्रभावित भएर भने झै चाही छैन । 
कुमारी आमा पढेको र कुमारी आमाको बारेमा एक राष्ट्रिय दैनिकमा समीक्षा लेखेका कारणले मैले यति भनेको हुँ । धन्यवाद ।

उमा सुबेदी

बासुजी नमस्ते ,तपार्इँको वेवसाइट भित्रका पुस्तक समिक्षा पढेँ ।कुनै पुर्वाग्रह नराखी जस्ताको तस्तै रूपमा समिक्षा गर्न सक्ने थोरै समिक्षक मध्येमा यहाँलार्इ पाएँ ।ज्यादै खुसी लाग्यो। ।समिक्षा ज्यादै मेहेतन गरेर लेख्नु भएको छ ।यस्तो स्पष्ट बोल्ने समिक्षक नेपाली साहित्यमा कमै देखेकी छु मैले ।
..

Ujwol Kumar

अनुपमा रोशीको कुमारी आमा उपन्यास पढेँ । यो उपन्यास विद्यमान समाजलाई एउटा ठूलो चुनौति हो कि जस्तो लाग्यो मलाई । अनि नौलो प्रस्तुति पनि पाइयो यो पुस्तकमा । 

anupam roshi

धन्यवाद समिक्षाको लागी
तर दुखको कुरा यहाँले पनि एउटा पुरुष अहम् मानसिकताले यो उपन्यास पढ्नु भएछ । मैले यो  उपन्यासमा यहाले भने जस्तो, या यहाँलाई लागे जस्तो पुरुष प्रति विद्रोह गरेकी होइन । न त्यो विवहा र सम्वन्धको विरोध हो ।
यो त एउटा स्वतन्त्रताको खोजी हो जो एउटी स्त्रीको हकमा पर्छ ।
र त्यो परम्पराको अन्त्य गर्नु पर्छ भनेकी हुँ जसले महिलालाई दास बनाएको छ ।
   यो समिक्षा पढ्दा मलाई लाग्यो तपाईमा पुरुष अहमको गहिरो अभिमान रहेछ । मैले पुरुषहरु भित्रको त्यही अभिमानको विरोध गरेकी हुँ न कि पुरुषको ।
 त्यसैले कुमारी आमा  पुरुषहरुसंगै जोडीएर आएको हो । वाँकी कुरामा  ठिकै छ ।

सम्पर्क माध्यम

khasskhass@gmail.com
Share |