सिपाही
दिनेश अधिकारी, (काठमाडौं)
| पर्ख ! अहिल्यै हातका खनखनाउँदा चुराहरु नफोर बच्चा-मुख आमा-छातीमा टाँसिनुको भाँतिमा चुल्ठीमा अल्झेको लालीगुराँस तिम्रो यौवनलाई असाध्यै सुहाएको छ सिन्दूर पखालेर- इच्छाहरुमा भो ! आफूलाई नमार निधारमा झलमलाएको बाटुलो सिन्दूरे टीको तिम्रो गालाको लालीसँग खुबै खुलेको छ काँचो धागोले बाँधेको जाबो एउटा चिठी आयो भन्दैमा म भन्दिनँ-तिम्रो लोग्ने मरेको छ र कसैले मरेकै हो भन्छ भने पिन निरर्थकमा मरेको छैन तिम्रो लोग्ने गर्व गर ! ऊ- तिमीले अन्न उब्जाउने यो देशको माटोलाई मलिलो पारेर गएको छ निधारको अक्षता पखालेर सामल जुटाउनुपर्ने यो अभावमा कोक्रोमै खोक्रो पेट बाँचिरहेको एउटा नानीलाई उसले एक पेट 'रासन' छुट्टयाएर गएको छ तिमी त सिपाहीकी स्वास्नी पो हौ के यत्ति पनि थाहा छैन- मर्यो भनेको तिम्रो लोग्ने बाफबाट पानी र पानीबाट बाफ जस्तै अहिले- तिम्रो सुरक्षित देश भएर फर्केको छ र मसँग सोध्छ्यौ भने त सुन ! सिपाही कहिल्यै पनि मर्दैन कि त ऊ- नियुक्ति लिएकै दिन मरिसकेको हुन्छ !! |
Translation: Robin Sharma
The rhododendron on your plaited locks So much suits your youthfulness Washing your vermilion – Stop ! Don't ruin your looks By tearing strings of beads Don't kill yourself in desires The coruscating circular spot Of vermilion on your forehead Matches the luster of your cheeks. Just because an epistle Wound with raw thread has arrived* I don't agree, your man is dead Should someone claim the deed, He has not died in vain, Your man ! Be proud ! He – Has made the land fertile The land you grow your staple diet on, The soil of our motherland ! In these difficult times of famine When just a few grains on the forehead Could come handy for someone in need He has provided for one newborn Who craves in the cradle ! You are the wife of a soldier Don't you know just this much – Your husband who they say is dead Like vapor from water and water from vapor Now – Has returned as your country – secure ! And if you ask me Listen ! A soldier never dies If at all he does It’s the day he takes his oath | |
