बत्तिमुनिको अँध्यारो
सुषमा मानन्घर, (ललितपुर)
मेरो भोगाईसँग
सर्वथा अपरिचित
यो तिम्रो अनभिज्ञता
स्वाभाविक हो या
तिम्रो कुनै अभिनय
हेराई मात्रले
जहाँ अरुलाई दुख्छ
तटस्थ बनेर
घाउमा ओखति हैन
बरु नूनचूक छरेका छौ
सुकेको हाँगोमा झैं केही नउम्रने
तिम्रा सम्वेदनाहरु !
उदाँगो रात ताराहरु केलाएर
जूनकिरीहरुको उज्यालोमा
मैले चाहेर पनि
घाम उदाउन सक्दैन
कोठाभित्र आउने
एक टुक्रा जुनेली पनि
उपेक्षाको कालो पर्दामा
तिमीले छेकेका छौ ।
मेरा आँसुसँग
बगेका पहिराहरुमा
तिमी बगेनौ दुःखले
आत्तिएनौ मेरा आर्तनादहरुमा
निर्निमेष हेरिरह्यौ
म पुरिएको ।
सहानुभूति ओढेर यताउता
अरुका पुराना खतहरुमा समेत
दुखेको अनुभूति गराउँदै
तिमी रोयौ र छाड्यौ
अनगिन्ति सान्त्वनाका धापहरु ।
यति आसन्न तिम्रो छेऊ
तर पनि छोएन मेरा दुःखले
पग्लिएनौ तिमी जम्नुबाट
म मेरो पीडा
शायद तिम्रो लागी
बत्तिमुनिको अँध्यारो ।
