आयो वसन्त जगको, सुखको पियारो
बाला, वसन्त जनको, वनको मनैको
चरा, मृदङ्ग बिजुली र पशू रमाए
सङ्गीत, नृत्य, नखरा नभ-धर्ती छाए

ए बाल ! सिर्जन-शखा जग-बाग-बिन्दु !
सन्देह एक मनमा छ म नीत गम्छु
झन्किन्छ झन्झन कडा जगको पिढाको
यो पूटपाक ननिको जन-जिन्दगीको !

"यौटा गरीब किन रुन्छ बिचल्लि पर्दै ?
यौटा अमीर किन रुन्छ विरक्त बन्दै ?
बिभिन्नता मनुजमा किन हो नि आयो ?
ए बाल-ईश ! अबता गणितै हरायो !

मेरो वसन्त जव फुल्छ समीप आई,
सन्देश पाइ नव जीवनमा रमाई ।
ल्याई प्रभा सतह-सूक्ष्म मुहूर्त बल्छ,
झसंग हुन्छ मुटुमा शिशु-ईश बोल्छ !

शिशू भए पनि यिशू सरि वोधवाला !
यो दिव्य,भव्य जगको गुन ज्ञान सारा,
सबै मिलाई, मधु ल्याई, वसन्त-प्याला
पिलाउँदै मधुर अमृत, बोल्छ बाल -

गरीब होस्, अमिर होस् घरमा ननीको
तनाव दानव उठेर व्यथा ननीको !
ऊ खान्छु, खान्न र गर्दिन, गर्छु जस्तो !
सवाल उठ्छ यदि लौ झगडा वृथाको !

शिशीर, गृष्म र वसन्त जुनै उदाउन्,
गाउन्, रमाउन् सब साज सबै सजाउन्
उमंग,  मंगल गरुन् कति नै रमाउन् !
हुँदैन  सञ्चो रति नै जति नै मजा हुन् ।
तनावमा मृदु छटा सव ध्वस्त हुन्छन् ।

सच्चा कमाउन प्रयत्न गरी, गराऊँ,
मीठा पसिना श्रमका घुलिमा गिराऊँ,
निमेक पाउँ, प्रिय पात्र मिलेर खाऊँ,
श्रमै गरेर झुपडी भरि स्वर्ग ल्याऊँ !

सँधै नयाँ सहज सीप र ज्ञान पाऊँ,
भूलोकमा श्रम-बसन्त-छटा सजाऊँ,

त्यो बाग भित्र नर-निर्मित राग हुन्न,
सच्चाइमा प्रकृतिमा भेदभाव हुन्न !
सच्चाइमा सहजमा भेदभाव छैन !

विरंग- रंग रचना कविको कलाको -
विचित्र ! चित्र सुरको मृदु कल्पनाको -
त्यो शिल्पको प्रकृतिको सजिलो सजा हो" ।

त्यस्लाइ व्यर्थ नभनौं ! भेदभाव सारा -
समाजको विकृति पो भेदभाव हुन्छ ।

आनन्द उठ्छ गहिरो मन सागरैमा,
महेश उठ्छ अति उच्च गिरी चुचामा,
झल्किन्छ दीप हँसिलो मनका बनैमा,
सिञ्चिन्छ बाग रसिलो बनमा मनैमा" ।

कणा कणा सुन्दर, सुन्दरीको-
अदृश्य सम्भोग सँधै भरीको-
हुँदा नयाँ नित्य वसन्त खुल्छ ,
यो सृष्टि सत्ता अनि नित्य चल्छ ।

मट्टी र वायू जलधी, अकास
ज्योतिर्मयी तेज, मिठो सुवास,
श्री चक्रमा चक्रित चक्र-यान,
यी चेतना, वुध्दि र भावनामा -
घुम्छन् सँधै सन्त, वसन्त नाना ।

कस्तो अलौकिक कला छविका छटाको !
कस्तो अनूपम क्रिडा कवि-कल्पनाको !
आलोक दिव्य पुरको कसरी उदायो ?
आयो सुरम्य सुर-रुप र रंग छायो !

यो लोक पार गुहमा सुर-कल्पनाको -
प्रदीप्त बिम्ब मृदु बल्दछ सिर्जनाको !
यो देह भित्र दिलमा सुर-चेतनाको -
बत्ती बलोस् प्रकृतिको नित सिर्जनाको !

"सन्देश द्यूँन सबमा नव पूल वाँधू !"
भन्दो छरे-"जग-जगाउँ, प्रफूल्ल पारुँ-"
फुटेर मूल नव धार सँधै वहन्छ,
बालेर दीप भवमा मृदु गीत डुल्छ !

यात्रा प्रकाशमय नित्य छ जिन्दगानी !
उमंगमा रत उषा मृदु साँझ रानी !
उमंग-मंगल सदा मन-आँकुरामा,
वंशी, मृदङ्ग मृदु बज्दछ तन्मयीमा ।