भिड
दीप्स शाह, ()
त्यो साँघुरो रोडको धुलौटे छातीले
थेग्नै नसक्ने गन्जागोल भिडभाडमा
अंचेटिँदै घचेटिँदै
बेपर्बाह गन्तब्य भेट्न हतारिँदा
अस्तै मात्रै त हो मेरो सारीको सप्को
कुन बदमासले तानिदिएको,
भिड दर्शकमा बदलिनु अगावै
बलपूर्बक सम्हालिएर पल्लो पेटिमा पुगेपछी
नरपशुको अनुहार त चिनिन
घृणा भरि दृष्टि फ्याँके सम्पूर्ण भिडमाथि
र बाटो लागेँ मुन्टो घोस्याएर घोर अपराधी झैँ,
पन्ध्र सिटको जिर्ण माइक्रो बसमा
पैँतिस यात्रु कोचिएर
मुलाको सिन्की बिर्सँदै, सम्झिँदै
भगवानको दर्शन गर्न जाँदा
हिजै मात्र त हो बाबाको कोटको खल्ती
एक असत्तीले काटिदिएको,
भिडको चेपमा देखेर पनि नदेखे झैँ गरी
माइक्रोबाट झरेपछी
असत्तीमाथि त जाइलागेनौँ
बाँकी एकसाताको सामल तुमल सम्झियौँ
र बाटो लाग्यौँ बाढि पैर्होमा सर्वस्व गुमाएको पीडित झैँ,
हाय! को यहाँ असहाय!
बाटो नाप्दै म चिच्याएँ तर मनमनै,
उफ्फ! यो भिडभाड वाहनको?
मान्छेको या अशिक्षाको?
गलत राजनीतिको या अर्थनीतिको?
गलत मान्यताको या ज्ञानको आडम्बरको?
समस्याको जड् भिड,
भिडको उपज अराजकता
अराजकताको जड् के?
मेरै -हाम्रै मौनता?
deepssanu@gmail.com
