साहित्य
कविता/गीत
उड्ने रहर छ, (उमा शर्मा )
मलाई त उड्ने रहर छ आमाधेरै माथि पुग्ने रहर छबादल छुने रहर होइन आमाबादल चिर्ने रहर छ ।उड्न कोसिस नगरेको होइनपंख फिजाएँकै हुँम त उड्नै सकिनँगर्हौँ रहेछु आमा म हावामा उड्न खोज्दाजमिनमा झरिरहेँमलाई पृथ्वीको गुरुत्वल
तब पो दशैं आउँथ्यो, (गोतामे साँहिलो)
दशैंको लामो विदा शुरु हुने अघिल्लो दिन स्कुलबाट झोला च्यापेर फर्कदै गर्दा वडा कार्यालयका कारिन्दाहरू
नाप्नै सकिएन , (रजनी श्रेष्ठ)
म हिंड्दै छुसपना
धेरै सिकायो यो कोरोनाले, (उमा शर्मा)
कथा/लघु कथा
ग्रीन कार्ड, (सुदीपभद्र खनाल)
सुनौलो केश गोरो रङ ठिक्क मिलेको अनुहार
ना....टक, (बासु श्रेष्ठ )
लघुकथाः
अपूरो सूत्र, (उज्ज्वल जी.सी.)
साहित्यिक धरातलमा पदार्पण गरेको केही वर्ष नबित्दै उसले चर्चित कसरी बन्ने ?,
मगन्ते बालक, (उज्ज्वल जी.सी.)
दश औंला जोड्दै – – “
लेख/रचना/विचार
विदेसिनु रहर कि बाध्यता, (जेबी खत्री)
कुन नेपाली होला जसलाई आफ्नो देशको माया नहोस । कुनै बेला म आफूलाई यति
ठूलो बन्ने कसरी?, (विक्रम गौतम)
मेरो
संवाद संस्कृतिको उत्तरआधुनिक प्रयोजनामा शर्मिला खड्का, (कृष्ण गौतम)
आफ्नै शैली बनाएर आफ्नो स्वायत्त पहिचान कायम गर्ने आकाङ्क्षाको ठेट रूप शर्मिला खड्का (२०२३) को कथालेखन हो । कतिले रहर पूरा गर्न मात्र लेखे,
सपनाहरू पाँच रूपैयाँले आफ्ना नहुँदा रहेछन्, (असफल गौतम)
जीवनमा केही गर्न सकिन। केही गर्न नसके पनि मैले दुई चार अक्षर पढ्न जाने। त्यही जान्नाले पढ्न पाएँ,
