साहित्य
कविता/गीत
नाप्नै सकिएन , (रजनी श्रेष्ठ)
म हिंड्दै छुसपना
धेरै सिकायो यो कोरोनाले, (उमा शर्मा)
गिद्धहरु रमाउँदैछन्, (बासु श्रेष्ठ)
जबजब मानिसमा आपत आईलाग्छजबजब तिनका आस्था धरमराउँछन्जबजब तिनका विश्वास डगमगाउन थाल्छन्अनि जबजब धरतीमा शुन्यता बढ्न थाल्छतबत
अभिनन्दन !!!!, (ऋषिराम अर्याल)
कथा/लघु कथा
ग्रीन कार्ड, (सुदीपभद्र खनाल)
सुनौलो केश गोरो रङ ठिक्क मिलेको अनुहार
ना....टक, (बासु श्रेष्ठ )
लघुकथाः
अपूरो सूत्र, (उज्ज्वल जी.सी.)
साहित्यिक धरातलमा पदार्पण गरेको केही वर्ष नबित्दै उसले चर्चित कसरी बन्ने ?,
मगन्ते बालक, (उज्ज्वल जी.सी.)
दश औंला जोड्दै – – “
लेख/रचना/विचार
विदेसिनु रहर कि बाध्यता, (जेबी खत्री)
कुन नेपाली होला जसलाई आफ्नो देशको माया नहोस । कुनै बेला म आफूलाई यति
ठूलो बन्ने कसरी?, (विक्रम गौतम)
मेरो
संवाद संस्कृतिको उत्तरआधुनिक प्रयोजनामा शर्मिला खड्का, (कृष्ण गौतम)
आफ्नै शैली बनाएर आफ्नो स्वायत्त पहिचान कायम गर्ने आकाङ्क्षाको ठेट रूप शर्मिला खड्का (२०२३) को कथालेखन हो । कतिले रहर पूरा गर्न मात्र लेखे,
सपनाहरू पाँच रूपैयाँले आफ्ना नहुँदा रहेछन्, (असफल गौतम)
जीवनमा केही गर्न सकिन। केही गर्न नसके पनि मैले दुई चार अक्षर पढ्न जाने। त्यही जान्नाले पढ्न पाएँ,
